Vrijdag 12 februari. Gisteren met Zita een portfoliogesprek gehad, vandaag met Yanna. De portfoliogesprekken houden we vijf keer per jaar, steeds in de laatste twee weken voor een vakantie. In de gesprekken met hen, deze twee meisjes van 6 en 5, zie je hoe het leren op De Vrije Ruimte gaat als je nooit op een andere school hebt gezeten. Aan hen hoef je niets uit te leggen, zij zien hoe hoe het gaat en sluiten zich ergens bij aan, of niet. Ze weten dat als ze zich inschrijven voor een vak van hen verwacht wordt dat ze er dan ook alle keren bij zullen zijn. Tot nu toe speelden ze vooral, maar wel vaak in of naast de ruimte waar lessen gegeven werden. Aan techniek deden ze al vrij snel mee. Wie vindt het nou niet leuk om zijn eigen zoötroop te maken?
Lezen en schrijven wilden ze wel leren. Met Zita heb ik elke week een afspraak om haar eigen verhaal te schrijven. Lezen doet ze thuis, voor ze gaat slapen. Op school zien we daar niets van. Wie schetst mijn verbazing toen ze vandaag bij de taalclub opeens een hele zin voor kon lezen? Ze had het al wel gezegd: "lezen hoef ik niet te oefenen, dat kan ik al." Yanna oefende na de kerstvakantie iedere dag met schrijven, tot ze na een tijdje even genoeg had geschreven. Nu wil ze weer verder ermee. "Mag ik dan ook zo’n pen als Zita?" Zo gaat het als het vanzelf gaat. Kinderen geven aan wanneer ze iets willen leren, en hoe. Wij voorzien hen van onze aandacht, materialen, en waar nodig hulp. Steeds enthousiaster willen ze aan steeds meer dingen meedoen, steeds meer leren, omdat ze het zelf mogen kiezen.
